Αλλεργίες: Αντιμετωπίζονται με Βελονισμό;
Με τον όρο αλλεργίες – αλλεργία περιγράφουμε την παθολογική κατάσταση που ο οργανισμός αντιδρά απέναντι σε κάποιες αβλαβείς ουσίες του περιβάλλοντος που ονομάζονται αλλεργιογόνα. Ως αλλεργιογόνα μπορούν να δράσουν ορισμένες τροφές όπως τα αυγά, τα ψάρια, τα θαλασσινά ή οι φράουλες και φάρμακα όπως η πενικιλλίνη, οι οροί, καλλυντικά, η γύρη διαφόρων φυτών, φτερά και τρίχες διαφόρων ζώων, η σκόνη κ.α. Κύριοι πρωταγωνιστές της αλλεργίας είναι ειδικά κύτταρα του αίματος (βασεόφιλα και μαστοκύτταρα) και ένας ειδικός τύπος αντισώματος (η ανοσοσφαιρίνη Ε).
Τα συχνότερα συμπτώματα της αλλεργίας είναι τα κόκκινα ερεθισμένα μάτια, η ρινική καταρροή, το μπούκωμα και η φαγούρα της μύτης και του λαιμού, το φτάρνισμα, ο βήχας, η δύσπνοια και το δερματικό εξάνθημα που συνοδεύεται από κνησμό. Οι εκδηλώσεις αυτές θεωρούνται τυπικές σε άτομα που παρουσιάζουν αλλεργικές καταστάσεις ή άσθμα. Η εκδήλωση των συμπτωμάτων των αλλεργιών σε κάποιους ανθρώπους συμβαίνει κατά τη διάρκεια όλου του έτους λόγω των αλλεργιογόνων που βρίσκονται συνέχεια στο καθημερινό τους περιβάλλον, ενώ άλλοι άνθρωποι που πάσχουν από τις ονομαζόμενες εποχικές αλλεργίες είναι πιο σύνηθες να περνούν μια περίοδο ανακούφισης από τα συμπτώματα κατά τους ψυχρούς μήνες του έτους.
Πώς όμως λειτουργούν οι αλλεργίες;
Στις αλλεργίες τα αλλεργιογόνα έρχονται σε επαφή με τον οργανισμό μέσω της αναπνευστικής οδού, με επαφή στο δέρμα, μέσω της τροφής ή και με τη χορήγηση κάποιου φαρμάκου που μπορεί να δρα ως αλλεργιογόνο για τον οργανισμό. Το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού ξεκινάει αυτόματα τις διαδικασίες εξουδετέρωσης αυτού που αναγνωρίζει ως αντιγόνο (στην προκειμένη περίπτωση το αλλεργιογόνο), θέτοντας σε λειτουργία τους αμυντικούς μηχανισμούς της χυμικής και της κυτταρικής ανοσίας με σκοπό την εξουδετέρωσή του. Στην πρώτη επαφή του οργανισμού με το αλλεργιογόνο, ο οργανισμός θα παράγει ανοσοσφαιρίνη Ε η οποία και θα καταλήξει σε ειδικούς υποδοχείς πάνω στα βασεόφιλα και μαστοκύτταρα. Κατά τις επόμενες φορές που ο οργανισμός θα συναντά το ίδιο αλλεργιογόνο τότε η ανοσοσφαιρίνη Ε θα αναγνωρίζει το αλλεργιογόνο και θα ενώνεται με αυτό με αποτέλεσμα την ενεργοποίηση των βασεόφιλων και μαστοκυττάρων. Τα ενεργοποιημένα αυτά κύτταρα απελευθερώνουν ουσίες όπως η ισταμίνη κ.α. και αυτές με τη σειρά τους προκαλούν μια ταχεία φλεγμονώδη αντίδραση που οδηγεί σε φτάρνισμα, ερυθρότητα, φαγούρα και γενικά σε κάποια ή και σε όλα από τα προαναφερθέντα συμπτώματα.
Εποχικές αλλεργίες
Αν κάποιος υποφέρει από εντονότερα αλλεργικά συμπτώματα κατά τους ανοιξιάτικους και θερινούς μήνες τότε είναι πιθανό να πάσχει από εποχική αλλεργία. Το πιο κοινό αλλεργιογόνο της άνοιξης είναι η γύρη των φυτών. Η γύρη πολλών διαφορετικών φυτικών ειδών πυροδοτεί την εμφάνιση αλλεργικών εκδηλώσεων και άσθματος. Το κυπαρίσσι, η λεύκα, η βελανιδιά και η καρυδιά αποτελούν παραδείγματα δέντρων των οποίων η γύρη μπορεί να προκαλέσει αλλεργίες. Σημαντικό ρόλο όμως παίζουν και τα καιρικά φαινόμενα αφού τις μέρες με αέρα η γύρη μεταφέρεται και διασπείρεται ευκολότερα. Αντίθετα η βροχή απομακρύνει τους σπόρους προς το έδαφος και συνεπώς τις βροχερές ημέρες η περιεκτικότητα του αέρα σε γύρη είναι χαμηλότερη.
Αλλεργίες: Διάγνωση και Αντιμετώπιση
Είναι σημαντικό οι ασθενείς που πάσχουν από αλλεργίες να γνωρίζουν τις επιλογές που έχουν για να αντιμετωπίζουν το πρόβλημα τους. Η πιο απλή μέθοδος αντιμετώπισης της αλλεργίας είναι η αποφυγή των αλλεργιογόνων. Ο ασθενής και ο αλλεργιολόγος του κάνουν μια έρευνα για να διαπιστώσουν ποια αλλεργιογόνα είναι υπεύθυνα για την εκδήλωση των συμπτωμάτων και σχεδιάζουν ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα αντιμετώπισης. Οι εξετάσεις με τις οποίες μπορεί να βρεθεί σε ποιο ή ποια αλλεργιογόνα είναι ευαισθητοποιημένος ο ασθενής, είναι οι επιδερμικές δοκιμασίες (patch test) και η αναζήτηση των ειδικών αντισωμάτων IgE εναντίον συγκεκριμένων αλλεργιογόνων (RAST test). Τα αλλεργιογόνα περιλαμβάνουν την οικιακή σκόνη, τη γύρη από δέντρα, λουλούδια, γρασίδι, το τρίχωμα και το δέρμα των ζώων, τους μύκητες που υπάρχουν στην ατμόσφαιρα και πολλά φάρμακα.
Αλλεργίες και Φαρμακευτική Αγωγή
Υπάρχουν τρεις κατηγορίες φαρμάκων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν: τα αντισταμινικά, τα αποσυμφορητικά και τα κορτικοστεροειδή. Τα αντισταμινικά εμποδίζουν τη δράση της ισταμίνης που απελευθερώνεται όταν το ανοσολογικό σύστημα του ασθενούς έρχεται σε επαφή με ένα αλλεργιογόνο και προκαλεί έντονη φλεγμονή. Μπορούν να ανακουφίσουν από το πτέρνισμα, τη φαγούρα στα μάτια και στο φάρυγγα και από τη ρινική καταρροή. Τα αποσυμφορητικά προκαλούν συστολή στα αγγεία που μεταφέρουν αίμα στις μεμβράνες των ρινικών κοιλοτήτων και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να αντιμετωπίσουν τη ρινική συμφόρηση που προκαλείται από την αλλεργία. Τα κορτικοστεροειδή μειώνουν τη φλεγμονή των αναπνευστικών οδών, τη ρινική συμφόρηση και το φτάρνισμα. Σε περίπτωση που ο ασθενής κινδυνεύει να πάθει αναφυλακτικό σοκ, ο γιατρός μπορεί να του συστήσει να έχει πάντοτε μαζί του ενέσιμη κορτιζόνηπου βοηθά στην καταστολή της αναφυλακτικής αντίδρασης μέχρι να βρει ιατρική περίθαλψη.
Εποχικές αλλεργίες και βελονισμός
Ο βελονισμός μπορεί να βοηθήσει τον ασθενή να ανακουφιστεί από τα συμπτώματα των εποχικών αλλεργιών. Στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική για την αλλεργική ρινίτιδα ευθύνεται η ελαττωμένη αμυντική ενέργεια του οργανισμού στο επίπεδο του πνεύμονα, των νεφρών και του σπλήνα, που έχει ως αποτέλεσμα την αμυντική ανικανότητά τους στις εξωτερικές επιθέσεις. Εκτός από την αιματική κυκλοφορία, τα λεμφοκύτταρα (υπεύθυνα για την άμυνα του οργανισμού) εντοπίζονται στον σπλήνα, στους λεμφαδένες, στον μυελό των οστών και στον γαστρεντερικό σωλήνα. Αυτό είναι και το σημείο στο οποίο συναντώνται η συμβατική Ιατρική με την παραδοσιακή Κινεζική Ιατρική, καθώς κατά την εφαρμογή του βελονισμού χρησιμοποιούνται οι μεσημβρινοί του σπλήνα, του στομάχου και του παχέος εντέρου. Ο ιατρός βελονιστής τοποθετεί τις βελόνες σε σημεία που επηρεάζουν τη λειτουργία του πνεύμονα, αλλά και άλλων οργάνων, με αποτέλεσμα να ενδυναμώνεται το κάθε όργανο και συνολικά ο οργανισμός.
Ο βελονισμός βοηθάει στην ανακούφιση του πόνου και της συμφόρησης σε ασθενείς με αλλεργική ρινίτιδα, ρυθμίζοντας τα επίπεδα IgE και κυτταροκινών που συμμετέχουν στην αλλεργική αντίδραση. Επιπλέον βοηθά ερεθίζοντας νευρικά κύτταρα σε διάφορους ιστούς του σώματος, οδηγώντας σε απελευθέρωση ενδορφινών και άλλων νευροδιαβιβαστικών ουσιών, είτε προάγει την έκκριση αγγειοτροποποιητικών και ανοσοτροποποιητικών παραγόντων. Τέλος, ο βελονισμός εντείνει τη δράση των κυττάρων της άμυνας του οργανισμού τροποποιώντας τα ποσοστά τους.
Πρόληψη και Αντιμετώπιση της Αλλεργικής Ρινίτιδας με Βελονισμό
Η προληπτική εφαρμογή βελονισμού πριν από την έναρξη των συμπτωμάτων της αλλεργικής ρινίτιδας είναι μια καλή θεραπευτική τακτική και κάνει ευκολότερη την αντιμετώπισή της όταν εμφανιστεί. Όταν η αλλεργική ρινίτιδα παρουσιάζεται για πρώτη φορά ο βελονιστής θα πρέπει να αξιολογήσει κάθε περίπτωση ξεχωριστά, να πάρει ιατρικό ιστορικό και να διαπιστώσει ποιές ακριβώς δυσαρμονίες υπάρχουν, προκειμένου να δράσει στοχευμένα και να ενισχύσει την ικανότητα του οργανισμού να αντιμετωπίσει την παθολογική κατάσταση που βρίσκεται. Για κάθε ασθενή τα πράγματα είναι διαφορετικά λόγω της διαφορετικής βαρύτητας της κάθε περίπτωσης, των διαφορετικών αιτιών και του διαφορετικού ιατρικού ιστορικού.